Oel Johann Geiken sīn hūs

Sğummerdüüster is 't
un swārt stóónt d'r müren,
wat spēren süchst ōk no,
un dōk drift d'r umtau.
Oel Johann Geiken sīn hūs
het dat west.

Däi dōk word dichter
un düüsterder word 't ōk,
un däi wind gōjt däi
blóóden fan d' bööem.

Wat sğûlt dor in 't hauk,
dor in dat gat,
wor ins dat fenster 'n móól sat ?
Wel sit dor in 't hauk,
tēgen d' sğöstäin an,
un luert tau däi löese fensters döör ?

Wat tinkelt dor in d' móónsğīn,
wor gript häi nóó,
disse düüstere sğâr fan 'n kērl ?
Oel Johann Geiken sīn geld maut dat wēsen,
un däi sğâr, dat het häi sülvenst móól west.

Nū dājt häi kitterğ däi bâk wēr diecht,
un fergājt d'r mit in d' dōk,
un däi wind jacht 'm wīd ōwer 't land.

Sō drift häi föör äiwerğe tīden,
't gift föör hum ğīn frē.
'N lēvend het häi näit hat,
dat geld dat tērde hum up,
un häiel het 't hum fertērd.

Dat fäj fersmachtde unner sīn hand,
häi höörde dat bölken näit.
Bit dat häi sülvenst ōweräen gung
un bōwen sīn geld fersmacht't ōwerlē.
Un sō häi sük sīn lēvend
näit bīdoren kun um 't geld,
sō fient häi noch in 't graft ğäin rüst.