'T wērtskup stājt ful rōk un kwalm
un prōt't word fel
un skäelt of jöösert.
'T sünt altīd wēr däi sülwerğ lüü
as 't al föör joren wēren.
Säi hebben stiel 't glîk ferdräit of sğēl of strīdiğkaiden.
Man ik bün midn manken höör,
un muğ d'r läifs ni wēsen.
Ik wäit ni wat mī holt of hóólt,
man spöören kan ik 't sachs;
't sünt āl däi lüü,
däi 'k hier sō säich un hööer.
Gājt dī dat móól net sō as mī,
dan wäitst d' dat d' lööwst säi holn mit dī,
dū mäienst d' büst nich aläien.
Dū kumst un prōtst un sğäelst of jööserst
ne 's säi
un lööwst, 't is räecht.
Dan supst d' wat dor up stóón kan,
un dūnst dī sācht tau dōde.
Dū slukst dīn kōrn un bittern dóól,
un lööwst dū kānst fergēten,
wō kóól däi welt dor būten is,
wor dū man als aläien
man ūt dīn äigen kracht,
un fan dīn äigens wiel,
net as äin kērl daun must.
Drum mağ ik hóóst ik sülwst ni wēsen,
- ni mēr -
dat äiwerğ sūperäj,
dat hāngt mī sō tau d' hals herūt,
ik muğ mī sülwst anspäjen.
Man säeğ mī äits wat sğal ik daun,
dat ik 't man lóóten kun ?
Altīd trekt mī 't nóó d' wērtskup hen,
däi lüü, däi rōk,
snaps un fergēten.
Man wō sal ik dat daun, da 'k
būtendēm mīn läif un glük un lēvend fien,
wel helpt mī, da 'k ni wēr ferläis
bī āl dat tēgenlōpen,
da 'k döörhol, un nōjtwēr
nóó sō 'n wērtskup jīp ?